Snor

Een man heeft een hond en een snor. Hij staat aan de rand van een sloot. Hij heeft zijn hond in zijn armen. De vrouw van de man staat achter hen. Flikker dat ding toch in je snor, zegt ze, dan zijn we er allemaal van af.

Ontwikkelingshulp

Ik probeer mijn Nigeriaanse huisgenoot uit te leggen wat ontwikkelingshulp precies is. Ik krijg het maar niet aan zijn verstand gepeuterd en hij kijkt me hoofdschuddend aan.

Scharen

Twee lesbische vriendinnen van me hebben een zoon gekregen.
Ooit heb ik in een droom/visioen gezien hoe ik het lesbische stel stijlvol bevruchtte. Waar het stel hun zaad vandaan haalde weet ik niet.
Ik kan mijn flauwe kant niet onderdrukken en vraag hoe zoiets biologisch mogelijk is - twee vrouwen, één zoon.
Ik vraag mijn vriendinnen of het misschien zo is dat tien keer scharen gelijk staat aan één ejaculatie. Het lesbische stel zegt niet te scharen.

Papje

Door de supermarkt rent een meisje. Ik sta voor het rek met de nasi. Het meisje is een jaar of drie en heeft twee bruine staartjes. Een blauwe zak wappert in haar hand. Haar vader rent achter haar aan. 'Naat! Naat!' roept hij. Ik houd helemaal niet van nasi.
Het meisje staat voor me, ze heeft de plastic zak over haar hoofd getrokken en beweegt haar armen op en neer. Een paar gangpaden verder hoor ik haar vader roepen. Ik buig me voorover en zeg: 'Weer dronken, John?' Mijn adem laat een korte, witte vlek achter op de zak.
Ik heb trek in bloemkool met gebakken aardappels. Hebben we nog papje in huis?

Vermist

Als ik naar het programma Vermist kijk, en de herenigde familieleden zie, vraag ik me af of er ook een anti-Vermist kan komen. Een programma dat er voor zorgt dat mensen die je nooit meer wilt zien kwijt worden gemaakt. Wellicht tijdens een speciale Kerst Special.

Ze laat mij haar 9 zien

Mijn dochter heeft een 9 gehaald voor haar tentamen. Ze laat mij haar 9 zien. Ik zeg haar dat een 6 ook een voldoende is, dat ze door minder haar best te doen op school meer tijd overhoudt voor leuke dingen en dat een vrouw met kleine tietjes toch eerder een gek vriendje dan een vrouw is.

Beroep: Youp

Ik koop De Help. Youp van 't Hek komt in me klaar. Zijn shows in Carré zijn uitverkocht.

Poep

Wat was ik vroeger arrogant. Ik dacht dat ik briljant was en dat de wereld zat te wachten op wat ik te zeggen had. Ik dacht alleen maar 'poep' in een vol stadion te hoeven roepen, en dan zou het hele stadion op de banken staan.
Gelukkig had de wereld wat klappen voor me in petto, en werd de arrogantie er klap voor klap uitgeramd. Ik ben nu in een stadium beland, als ik nog één klap krijg, ben ik een monnik - gezuiverd van onpure gedachten.
Het wachten is op die laatste klap, ergens om een hoek.

Als ik uit de douche stap, en me afdroog, kijk ik naar mijn schaduw. Aan mijn rug lijkt zich een uitsteeksel te bevinden, een zwarte vlek.

Identiteit

Om de zoveel tijd wisselt een vriend van mij van identiteit. Zo was hij de afgelopen tijd al 1.) de keizer van de Nederlandse internetstrip, 2.) de nachtburgemeester van Tilburg en 3.) de voormalig nachtburgemeester van Tilburg. Misschien vergeet ik nog iets. In zijn meest recente incarnatie is hij 4.) een banneling. Kent u van die mensen die zeggen: 'Ik ben het zat, Nederland is Nederland niet meer, ik vertrek.'? Hij is zo iemand. Met één groot verschil, hij vertrok ook echt - iets dat de meeste mensen die zoiets zeggen niet doen.
Hij vertrok naar België, naar Gent. Hij riep: 'Nou, ik ga hoor! Houd me niet tegen!'
We hielden hem niet tegen.
Wilde hij dat we hem tegenhielden?
Ik zocht de vriend af en toe op in Gent. Hij was bezig met een boek, vond een Vlaamse vriendin, en kreeg rotwerk waarbij hij zijn geblesseerde been met vershoudfolie inbond tegen de pijn.
De vloek die Bukowski over jongens met literaire ambities uitsprak.

Maar nu vraagt de vriend zich af wat hij in Gent doet. Als hij voor Maart niet weet wat hij in Gent doet, keert hij terug naar Tilburg, zegt hij. Ik zeg hem dat ik wel weet wat hij in Gent doet. Hij heeft een drang naar transformatie, wil steeds maar een nieuwe identiteit voor zichzelf creëren. Waar hij zich compleet mee identificeert, die hij vervolgens zat is, en waar hij van wil scheiden.
Ik voorspel dat zijn volgende identiteit die van de teruggekeerde verloren zoon zal zijn. Die de lokroep van zijn vrienden ('Kom Terug!') niet langer kon weerstaan en is teruggekomen.
Maar wij hebben helemaal niets gezegd.

Dak

De Moslims haten onze vrijheid. Ze haten het gelach van onze kinderen in onze straten.

Mijn ouders waren op bezoek. We bakten stokbrood. Mijn vader dronk twee bier. Mijn moeder dronk één wijn en een glas water. Op het bevroren trapje voor het huis rookte mijn vader shag. Hij zag dat het fietsenhok geen dak meer heeft.
Ik dronk zes bier en twee flessen wijn.
Later vraag ik me af waarom ik zo dik geworden ben.
Humus, Kaasmosterdsalade, Brie.
Na afloop rook de oven naar zwarte dingen.
Mijn zusje is zevenentwintig en krijgt haar vierde kind.
Als mijn ouders op bezoek zijn praat mijn vriendin met een bekakt accent. Ik heb de vloer met twee verschillende lapjes geboend. Mijn konijn plast op schone en op vieze vloeren.

In de kroeg sprak ik een priester die vertelde dat hij tegen abortus is zodat er over een paar jaar ook nog iets te neuken valt.

Kapper

Ik kijk in de spiegel en zie hoe de kapper mijn haar knipt. Hij vraagt wat ik in het dagelijks leven doe. Ik zeg dat ik in een dierenwinkel werk en stukjes schrijf. De kapper vraagt of de oren vrij mogen en waar die stukjes over gaan. Ik zeg: 'Nou, over dit hier bijvoorbeeld. Over dat ik bij de kapper zit." Ik zeg dat ik zou schrijven dat ik hem als kapper heb uitgekozen omdat hij kaal is, en dat dat me bevalt: een kale kapper. En ik zou wat rake observaties maken over zijn leven in de spiegel. Hij ziet zichzelf de hele dag werken in de spiegel en heeft zichzelf meer uren gezien dan goed is voor een mens. Ik zeg dat ik het stukje abrupt zou eindigen, zoals ik dat bijna altijd doe.
"Dat wordt dan vierentwintig euro," zegt de kapper.

Roken

Ik ben gestopt met roken. Ik snap niet wat andere mensen zo moeilijk vinden aan stoppen met roken. Ik heb een eigen filosofie ontwikkeld waarmee ik gestopt ben: niet meer doen. Geen sigaretten meer opsteken. Geen sigaretten meer kopen (al is opsteken erger, kopen zou nog kunnen). Als iemand je een sigaret aanbiedt 'nee' zeggen.
Het wachten is nu tot deze filosofie ontdekt wordt en aanslaat bij andere mensen. Daarna rollen de pegels binnen.

Dirk

In Haarlem is een hond gestolen. Er hangen briefjes op de winkelruiten. Een hond met rode wallen is in de Hema gestolen. Om elf uur 's ochtends. De hond is bijna groter dan een labrador. Er wordt een beloning uitgeloofd. Vijfentwintighonderd euro voor wie hem terugbrengt. Een paar winkelruiten verder wordt er duizend euro aan de eerlijke vinder gegeven.

Pleister en een kusje

Ik lees dat het nieuwe kabinet een plan heeft om het aantal verstandelijk gehandicapten te verminderen: het verhogen van de IQ-grens. Hierdoor zijn er in één klap minder verstandelijk gehandicapten. En dus minder mensen die in aanmerking komen voor zorg.
Dat wordt dus werken voor de kost.
Ik kijk er naar uit.
Naar de verstandelijk gehandicapte leraren die niets op het bord kunnen schrijven omdat ze alle krijtjes in hun neus hebben gestopt. Naar de verstandelijk gehandicapte scheidsrechters die hoofdschuddend - en met een rode toet - ontkennen dat ze alle rode kaarten hebben opgegeten. Naar de verstandelijk gehandicapte doktoren die een pleister op een tumor plakken, er een kusje op geven en roepen: 'Beter!'
Grote, natte glimlach.

Coach

Ik lag op de bank, keek voor me uit, maar zag niets. Mijn vriendin zei dat ze een paar dagen naar haar ouders ging en trok de deur achter zich dicht. Naast de kast trok het konijn plukken uit het tapijt. Ik keek, ik zag, maar dacht aan niets. Er was slechts niets.

Ik ken de valkuilen (drank, drugs, weinig slapen, gebrek aan zonlicht, rotwerk, aanstellerij) maar voel hoe ik toch weer de duisternis in word getrokken. Mijn tolerantie neemt af. Bot op bot. Een kunstmatige glimlach houdt me voorlopig overeind. Ik praat mezelf moed in alsof ik mijn coach ben. Met een tik op mijn billen stuur ik mezelf het veld in. Blessuretijd. Het staat nul drie.
Zet 'em op, kanjer.

Storm

Het waait. Er zijn geen agenten buiten. Anders waait hun snor door de war.

Pieten

Nog een paar nachtjes slapen en dan begint de hele Zwarte Pieten-discussie weer. En terecht, want een Zwárte Piet, dat is racistisch. Waar zijn de groene, blauwe, gele en beige Pietjes? Een Zwárte Piet, dat is een slecht voorbeeld voor onze kinderen.
Een terechte discussie dus, waar ik graag nog een voetnoot aan toe zou willen voegen. Ikzelf stoor me altijd aan het feit dat alle Pietjes goed ter been zijn. En in blakende gezondheid. Waar zijn de Gehandicapte Pieten? De Pieten in een rolstoel, de epileptische, spastische Pieten. De Pieten met het syndroom van Down. Pieten met Aids of een lui oog of een catheter. Of die recent een orgaan hebben gedoneerd, die mis ik.

Ballon

In het nieuwe boek Ga Niet Naar Zee van Tommy Wieringa lees ik het verhaal Ballon. Ik vind dit verhaal ongelooflijk goed. Ik lees het minstens drie keer per dag.

Ontluikt

De seksualiteit van mijn buurmeisje ontluikt. Ze is veertien jaar, een beetje laat misschien. We liggen boven op bed, boven de dekens. Mijn vrouw is niet thuis.
Ik heb een condoom om en laat zien hoe je het vel moet bewegen.
Een jongen van haar leeftijd zou alles vies maken, haar voor altijd afkerig maken. Ik pak de achterkant van haar nek vast, voel haar haarbandje, kom klaar.
Met grote ogen houdt ze het condoom tegen het licht.

Nuchter

Ik ga met een meisje om dat ik niet mag als ik nuchter ben. Als ze bij me komt, zorg ik dat ik zo snel mogelijk dronken ben. We hebben niets om over te praten.
Ik neuk haar zo hard ik kan. Met glijmiddel heeft ze zichzelf vochtig gemaakt. Aan haar plezier denk ik niet. Ik stoot en ik stoot met een beestachtig gekromde rug. Ze schreeuwt als in een pornofilm. Als ik nuchter was, zou dat me irriteren.
Als ik ben klaargekomen, luisteren we naar Jesus, Etc. van Wilco en naar de onderburen die ruzie maken.

Bed

Een meisje gaat met zo veel mogelijk columnisten naar bed. Ze is werkloos, ze heeft geen geld voor een advertentie. Ze hoopt dat de columnisten over haar werkloosheid schrijven en ze zo werk aangeboden krijgt. Controleren of haar plan werkt, kan ze niet.
Ze heeft geen geld om een krant te kopen.

Redding

Sinds de redding van de Chileense mijnwerkers drink ik iedere donderdagochtend een flesje rode Chileense wijn van drieëndertig centiliter. Ik laat altijd een bodempje in het flesje zitten.

Verfilming

In de nieuwe, ecologisch verantwoorde, verfilming van zijn leven wordt Jezus Christus vastgespijkerd aan oude conservenblikjes en snoeppapiertjes.
Aan het opstaan uit de dood is niet gesleuteld.

Samenzwering

Ik kijk graag naar samenzweringsdocumentaires. Documentaires waarin een samenzwering uit de doeken wordt gedaan. Een verborgen wereld achter de zichtbare wereld wordt getoond, één waarin steenrijke poppenspelers aan onze touwtjes trekken en ons maniakaal lachend manipuleren.
De wedergeboorte van Jezus. Buitenaardse wezens. Moorden voor olie. De ware toedracht achter de aanslagen van Elf September.
De samenzweringsdocumentaires worden bekeken door sceptici, mensen die geloven dat wereldleiders dit alles voor hen verborgen houden.
Maar ondertussen slikken ze het verhaal in de samenzweringsdocumentaires als zoete koek.

Visioenen

Omdat ik visioenen had gehad waarin ik een IPhone 4 kocht, bestelde ik een IPhone 4. Ze worden ook steeds gehaaider, die reclamejongens. Ik bestelde, betaalde en moest vijf weken wachten. Na vijf weken kreeg ik een mailtje. Mijn IPhone 4 zou de volgende dag bezorgd worden.
Een dag vol spanning volgde. Ik durfde amper naar het toilet. Het tijdvak waarbinnen de telefoon bezorgd zou worden was ruim. Even voor het tijdvak eindigde, werd ik gebeld. De bezorgservice. Er klopte iets niet aan mijn legitimatienummer en de telefoon kon niet bezorgd worden.
Veiligheidsredenen.
De volgende dag zou ik door iemand van T-Mobile gebeld worden. Mijn legitimatienummer zou doorgenomen worden en daarna zou de IPhone 4 zo snel mogelijk worden bezorgd.
De volgende dag werd ik gebeld door een mevrouw van T-Mobile. We namen samen het legitimatienummer door en de bezorgservice zou me mailen voor een nieuwe bezorgafspraak.
Ik wachtte, maar hoorde niets.
De volgende dag ook niet. De volgende dag ook niet. De volgende dag ook niet. De volgende dag ook niet. De volgende dag ook niet. De volgende dag ook niet. De volgende dag trouwens ook niet.
Ik besloot te bellen naar T-Mobile.
Daar werd door een mechanische stem verteld dat de wachttijd meer dan twee minuten bedroeg. Dit klopte, de wachttijd was twintig minuten.
Toen ik eindelijk een mevrouw aan de lijn kreeg, werd de verbinding verbroken.
Opnieuw bellen.
Opnieuw meer dan twee minuten wachten.
De meneer die ik aan de lijn kreeg vertelde me dat mijn bestelling geannuleerd was. Als ik de Iphone 4 wilde, moest ik de IPhone 4 opnieuw bestellen. En wederom vijf weken wachten.
Mijn geld kon ik wel terug krijgen, al heb ik dat op dit moment nog niet teruggestort gekregen.

Update:
Een week later is het geld nog niet overgemaakt. Ik weer bellen. T-Mobile gaat mijn gestorte geld zo snel mogelijk terugstorten. 'Deze week nog!'

Update:
Een week later is het geld nog niet overgemaakt. Ik weer bellen. T-Mobile kan mijn gegevens niet meer vinden en spreekt me tot twee keer toe met de verkeerde naam aan. Na lang zoeken heeft het meisje me gevonden. T-Mobile gaat mijn gestorte geld zo snel mogelijk terugstorten. 'Maar terugstorten kan wel een dag of tien duren! Schuld van de bank!'

Update:
Youp komt mij en alle andere gedupeerde klanten van T-Mobile redden.

Nigel

De vader van Nigel de Jong, Jerry de Jong, was een voetballer van PSV die de pinpasjes van zijn teamgenoten stal. Tijdens de training, uit de kleedkamer. Nigel de Jong breekt de benen van zijn tegenstanders. Tijdens de wedstrijd, vol op het scheenbeen. De zoon van Nigel de Jong gaat later op een klantenservice werken.
Genade evolueert in stevig tempo weg uit de genen van de familie.

Wilders

Het ergste aan Geert Wilders is nog wel dat je jezelf een religie hoort verdedigen. Een religie godbetert!

Kromming

Volgens een vriend van mij kun je aan de kromming van een vrouw haar armen zien of ze grote borsten heeft.
Connie Palmen schrijft dat een schrijver moet schrijven met zijn ziel.
Ik kijk altijd naar de tieten van een vrouw om te zien of ze grote borsten heeft.
Ik schrijf met een pen.

God

Als God echt zou bestaan, dan zou Hij grote, moederlijke borsten hebben. Met bruine tepels, als pannenkoeken. We zouden mogen sabbelen aan Zijn borsten, maar onze monden zouden geen houvast kunnen vinden.

Vriend

De vriend van een vriendin van mijn vriendin ligt op de bank. Een draagbare dvd-speler ligt op zijn buik. De vriend klaagt, de vriend vindt het belachelijk dat hij mee moet betalen aan de huishoudkosten.
De vriend heeft maar één keer een boterhammetje gehad!
De hand van de vriend verdwijnt weer in de zak chips naast zijn buik.
De regen slaat op de ramen van het vakantiehuisje.
De dochter van de vriend en de vriendin huilt. De vriend zet de koptelefoon van zijn dvd-speler weer op. Hij zet het geluid van zijn serie wat harder.
Hij lacht.

Humor

Voor de humorist is het op een zeker moment niet genoeg om humorist te zijn. Grapjes zijn maar grapjes. De humorist bereikt in zijn carrière een punt waarop hij serieus genomen wil worden. Dan gaat de humorist in serieuze films spelen. Of boeken schrijven. Of in praatprogramma's vertellen hoe de wereld in elkaar steekt. Of jazzmuziek zingen. Of schilderijen maken die op een abstract niveau diepte suggereren.
Want humor is maar humor.
Nauwelijks kunst. Kunst. Kúnst.
Dit levert zelden een aardig resultaat op.
Het ergste dat de humorist zichzelf aan kan doen is serieus genomen willen worden.

Klep

Het verleden past precies in één vuilniszak. Oude shirts, broeken en schoenen door grijs plastic omhuld. De kleding waarin ik vriendinnen bedroog, vriendschappen, dronken, per email beëindigde en klikte op websites die ik al uit kon spellen laat zich als een prop wegproppen.

Knaapjes rammelend in een lege kast.

Het verleden krijgt een kans op een tweede leven.

De bak van De Schalm is vijftien minuten lopen. Het is warm buiten. Ik kies ervoor om te lopen. Om mijn symbolische tocht, waarmee ik afscheid neem van een deel van mijn verleden - ook al is het dan een ongeliefd deel, dat ik liever niet droeg - kracht bij te zetten. Waarde te geven. Me er niet makkelijk van af te laten komen. Een vervoermachine mag mijn klus niet klaren. Dit moet ik zelf doen.
De zak is zwaar. Zwaarder dan ik had verwacht, eigenlijk. Daar vervliegen de idealen. 'Afschudden van herinneringen, daar moet voor geleden worden.' 'Ik kies ervoor om te lopen. Om mijn symbolische tocht, waarmee ik afscheid neem van een deel van mijn verkleden - ook al is het dan een ongeliefd deel, dat ik liever niet droeg - kracht bij te zetten. Waarde te geven. Me er niet makkelijk van af te laten komen. Een vervoermachine mag mijn klus niet klaren. Dit moet ik zelf doen.'
Zweet. Een jas aan doen was niet nodig geweest.

De bak van De Schalm is strategisch geplaatst. Net buiten de woonwijk. Nadenken. Wil je echt wel van je oude spullen, je verleden, af of zijn ze de moeite van het verslepen niet waard? Ik open de klep en stop mijn vuilniszak in de open klep. Proppen geblazen. De zak is veel te groot. Ik doe de klep dicht, met moeite. Als ik de klep open doe, om te kijken of de transactie geslaagd is, krijg ik de klep niet meer open. De klep zit vast. Ik ruk, ik trek. Ik schaam me voor mijn geruk en getrek en loop weg. Bang dat iemand mijn geruk en getrek ziet.

Ik keer even later terug.

Ik ruk en ik trek weer. De klep gaat nog steeds niet open. De zak zit vast.

Ik ga maar. Schouders ophalen. Een beetje onzeker. Toch laconiek. Geen andere keus.

De volgende dag ben ik terug bij de klep. Terug bij de bak van De Schalm. Ik draag een nieuwe jas. Het regent. De jas zou waterdicht zijn. Op de naden begint hij al te lekken. Ik probeer of de klep open gaat. De klep gaat open.

Mijn offer is opgenomen.

Recensie Inception

Zojuist Inception gezien. Jammer dat op het einde blijkt dat Leonardo DiCaprio en Joseph Gordon-Levitt kinderen van Marion Cotillard en Ken Watanabe zijn die in een parallelle realiteit door Ellen Page -met Matador-muts!- en Cillian Murphy via een kunstmatige droombevruchting verwekt zijn.

Engel

Het voelt alsof er een engel in me zit. Die uit me wil breken. Ik kan de vleugels voelen. Een groots en majesteus wezen.
Dit kan toch niet het leven zijn. Een droge schil die het echte leven gevangen houdt.

Een man moet overgeven. Hij heeft de kracht niet om de toiletbril omhoog te doen. Hij geeft over op de deksel van het toilet.

Parket

We binden een touw om Papa's voeten. We gebaren Pombo het ritme aan te geven. Met zijn grote negervuisten slaat Pombo op de trom. Bom, bom, bom. De slaven trekken aan hun riemen. De spieren spannen zich. Het touw verstrakt. Papa verschuift. Harder Pombo, harder!
Pombo maant de slaven harder te roeien. Hun riemen krassen over het parket. Papa wordt uit bed getrokken, valt op de grond en schrikt wakker. We geven Pombo suiker om uit te delen. De slaven schrokken de suiker naar binnen alsof het suiker is.

Trouwpak

Op de website van het Algemeen Dagblad lees ik dat het trouwpak van Wesley Sneijder tienduizend euro kostte. Wesley Sneijder verdient twintigduizend euro per dag. Ik verdien zestig euro per dag. Als ik een trouwpak van dertig euro zou kunnen kopen, zou ik het doen.

Foppen

Om mijn werkgever te foppen, spring ik 's ochtends om negen uur uit het raam van mijn kantoor. Ik val zeven verdiepingen naar beneden, beland met een doffe plof op de grond en ben dood. Ik heb me niet uitgeklokt.

Berenpak

Van mijn veertiende tot mijn zestiende droeg ik een berenpak. Ik droeg er geen rode hakken onder. Ik gooide geen spullen over een tak als ik het aan had. Een berenpak dragen, daar had ik genoeg aan. Ik hield het berenpak altijd aan.
Tijdens het slapen. Onder de douche.
Als je een berenpak altijd draagt, wordt een berenpak snel vies en moet je het berenpak vaak wassen. Ik douchte iedere dag met mijn berenpak aan.
Tijdens de wedstrijd Kampong - Oranje-Zwart trok ik mijn berenpak uit. Nooit meer gedragen.

Planeet

Onze planeet, de Aarde, bestaat voor vijfenzeventig procent uit water en voor vijfentwintig procent uit aarde. Zou het niet meer voor de hand liggen onze planeet, de Aarde, voortaan de Water te noemen?

Kluun

Kritiek op Kluun wordt altijd geschreven door schrijvers die beter zijn in het schrijven van subsidieaanvragen dan van goede boeken.

Beeld

Als de mensen om je heen ontdekken dat je met een roman bezig bent, gaan de mensen om je heen zich ineens opvallend en vreemd gedragen, in de hoop dat zij in de roman komen. Vergelijkbaar met een journaalverslaggever die op de plaats van het nieuwsfeit verslag doet van het nieuwsfeit. Achter hem springen dan vaak dolle omstanders langs de randen van de achtergrond. Telefoon in de hand. Roepend naar thuis. 'Ben ik in beeld?!' 'Ben ik in beeld?!'

Pony's

Hoofdpijn. Ik heb me iets te dikke pony's voor de geest gehaald.

Quote

Als Stephen Hawking me ooit vraagt, sorry: 'vraagt' een coverquote voor op één van zijn boeken af te geven, wordt het waarschijnlijk deze:
'Stephen Hawking is de roadie van de duivel!' - Joubert Pignon

Gouden medaille

Op het moment dat schaatser Sven Kramer zijn gouden medaille omhoog houdt en aan het juichende volk onder zijn voeten toont, belt mijn belangrijkste opdrachtgever mij op. Met slecht nieuws. Mijn wekelijkse rubriek stopt. Omdat het hele weekblad stopt. Excuses in de vorm van terugtrekkende advertentiemarkten en een versplinterd geraakt lezerspubliek. Sorry en bedankt voor het mooie werk. Nog drie weken en dan is het uit met de pret.
Op de achtergrond klinkt luid applaus.

Brief aan Tim Foncke

Beste Tim,

Eigenlijk moet ik een tekst maken die morgen in de gratis bijlage van een regionaal weekblad verschijnt, maar ik heb de fout gemaakt De Geachten opnieuw open te slaan. En er een stukje uit te lezen. Ik ben zojuist op pagina 119 aanbeland. Het boek loopt ten einde en dat is deels spijtig, maar voor de arbeid die mij te wachten staat en de nachtrust waar ik nog op hoop wellicht gunstig.
Ik drink op dit moment Stormhoek, een witte wijn die het best warm gedronken kan worden. Omdat hij dan naar mosterd smaakt. Een goede witte wijn smaakt naar mosterd. Ik zou me ook het liefste terugtrekken uit de maatschappij en midden in een bos gaan wonen, maar vrees dat ik nog niet genoeg haat en geheugen heb opgebouwd om op te kunnen teren. Haat om mijn werk urgentie en pit mee te geven, geheugen om te onthouden wat ik ook al weer allemaal haat.
Ik word maandag dertig. Ik verwacht nog dertien jaar nodig te hebben om genoeg haat en geheugen opgebouwd te hebben om mij terug te trekken uit de maatschappij.
Ik hoop met, onder meer, een stapel van jouw boeken te kunnen verschansen tegen de dwingende aanwezigheid van de moderne mens. In een hut gebouwd van woorden van schrijvers die mij bekoren.

Joubert Pignon

ps. proVISIONS van Giant Sand is een goede plaat.

Masturberen

Toen ik vanmiddag naar het toilet wilde omdat ik moest, mocht het u interesseren, kakken, trof ik op mijn toilet Mohammed aan. De profeet. Dé profeet. Hij was bezig zich af te trekken. Daar kan ik kort en bondig over zijn. Mohammed masturbeerde. Behalve dat dit voor hem een bijzonder ongelukkig gekozen tijdstip was; ik moest immers kakken, werd ik gelijk voor een principiële keuze gesteld om De Profeet (Dé Próféét) het rukken te beletten: beledig je niet heel veel mensen wanneer je de profeet Mohammed een forse tik op zijn fikken geeft en met een 'foei' bestraffend toespreekt? Ook een leidend geestelijke heeft natuurlijk recht op ontspanning.
Voordat ik tot een besluit kon komen, spoot de profeet kreunend zijn zaad op de muur van mijn toilet. Zaad in de vorm van een stuk Goudse halfbelegen kaas. Of ik dit als een vorm van integratie moest zien, wist ik niet. Ik wist alleen dat ik nog steeds nog moest kakken. Maar de nog nasidderende profeet maakte vooralsnog geen plaats en boorde zich met zijn lillende billen dieper in de bril van het toilet.

Eerste woordje

Mijn neefje heeft zojuist zijn eerste woordje gezegd. 'Abortus'. Zo schattig.

De vrouw van Jan Peter Balkenende

Een vriend van mij is een keer door de vrouw van Jan Peter Balkenende, een voormalig minister-president van Nederland, in zijn handen gebeten. Ze beet eerst in zijn linkerhand, daarna in zijn rechterhand. Er was geen aanleiding voor haar bijtgedrag. De vrouw van Jan Peter Balkenende dook vanuit het niets op en beet mijn vriend in zijn handen. Zomaar ineens. Waarschijnlijk hield ze hem al een tijd in de gaten en wachtte haar kans af mijn vriend te verschalken. Verschalken en in handen bijten, daar weet de vrouw van Jan Peter Balkenende wel raad mee.
Ik wist niet eens dat Jan Peter Balkenende een vrouw had.

Weg

Ze gaat bij me weg en laat haar konijn en de rode hoekbank bij me achter. Ze is allergisch voor het konijn en de bank is te zwaar.

Ik ga op bezoek bij mijn vriendin. Ze woont niet meer bij mij. Ze heeft een nieuwe laptop. Ik laat mijn nieuwe website zien. Op haar bed zoenen we zittend. Ze trekt haar hoofd terug. Mijn hoofd maakt bewegingen in de lucht. Ze vraagt me wat ik van haar wil.
Ik weet het niet.
Ik kan beter gaan.

Thuis heeft het konijn gaten in de bank geknaagd.

Voorspelling

Toen ik veertien was, en aan amateurtoneel deed, las een zigeunerin mijn hand. Ze voorspelde dat mijn carrière een grillig verloop zou kennen, ik drie dochters zou krijgen en dat ik op vierenzeventigjarige leeftijd om het leven zou komen door een falend hart. Tot nu toe heeft ze alleen qua carrièreverloop gelijk gekregen. Ik doe hard mijn best ervoor te zorgen dat de andere twee voorspellingen ook uitkomen.

Wijn

Mijn zus drinkt altijd wijn uit een pak. Alter Geniesser. Een wijn die smaakt naar verschaald bier dat met suiker is aangelengd. Ze is jarig en ik wil haar een plezier doen. Wat cultuur bijbrengen. Laten proeven van het goede leven dat ikzelf zo met beide armen omklem.
Bij de drankwinkel koop ik twee flessen wijn. Één van elf euro en één van dertien euro. De mevrouw van de drankwinkel geeft me tien procent korting. Sinds ik er uit zie alsof ik kanker heb, krijg ik vaak tien procent korting in winkels.
Scheutig verdeelt mijn zus de wijn onder de verjaardagsgasten. Ze vinden dat er een raar smaakje aanzit.

Vis

Één van de laatste klanten van de Zwitserse advocaat Antoine Diderot was een vis. De aangeklaagde visser had tien minuten nodig om een grote snoek, die hierbij om het leven kwam, binnen te halen. Marteling, oordeelde de openbaar aanklager.

Zeggen

De televisie zegt me dat ik tegen mijn ouders moet zeggen dat ik van ze houd. Zo zijn wij niet. Wij zeggen dat soort dingen niet. Waarom weet ik niet. Ik vraag aan mijn ouders waarom niet.
Mijn ouders weten het ook niet. Wij zeggen dat soort dingen niet, zeggen ze.
Maar het is wel zo, zeggen ze.
Zullen we het dan maar zeggen? Dat is goed. Zij eerst, ik eerst? Ik eerst. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik van ze houd. Zij zeggen dat ze van mij houden.
De volgende dag zegt de televisie dat ik dichter bij mezelf moet blijven.

Soppie

Zijn voorstel collectief zelfmoord te plegen kon op weinig bijval rekenen tijdens de huwelijksvoltrekking. Dan ging afwassen hem toch beter af. Beter dan het doen van voorstellen over collectieve zelfmoorden in ieder geval. Maar, zul je net zien, geen vieze vaat in de buurt. Aan vieze gezichten, daarentegen, geen gebrek. Moest hij daar dan maar een borstel en een soppie langs halen? Hij besloot het te vragen.
"Zal ik een soppie langs jullie vieze gezichten halen?"
Er kwam gemor uit de vieze gezichten. Aan zelfmoorden en soppies langs gezichten hadden deze bruiloftsgasten een broertje dood.

Bom

Een man komt de coupé binnen. Hij zegt dat hij een bom heeft. Twee vrouwen beginnen te huilen. Verder doet niemand iets.
Bij het volgende station stappen we allemaal uit.

Profeet

Als ik achterom kijk, zie ik dat mijn drol te veel op de profeet lijkt om door het toilet te spoelen. Ik wil niemand kwetsen. Met mijn duim druk ik de neus van de profeet een stukje naar beneden. Ik maak zijn voorhoofd breder. Het toiletpapier dat als zijn tulband dient, leg ik onder de profeet zijn gezicht. Met tien vingers duw ik aan de bovenkant van de profeet waardoor het lichaam van de profeet gedrongener wordt. De laatste poepspetters, die parmantig de baard van de profeet vormen, smeer ik met mijn wijsvinger uit tot een mijter. De profeet is Paus geworden. Ik druk met mijn elleboog de spoelknop in. Langzaam glijdt de vertegenwoordiger van God op Aarde het koude water in.

Lichaam

Ik heb een lichaam en dat lichaam moet kennelijk kapot. Ik giet het vol met drank en vet. Ik sleep het door de straten. Ik was het niet. Ik leg het verkreukeld op de grond. Ik sla het, ik knijp het, ik snij erin. Ik scheld het uit voor byzantijn. Ik laat het tijdelijk bewonen door mannen. Ik probeer het te negeren. Ik wil alleen maar geest zijn, lees ik in de Viva.

Alsof een klein kind in zijn broek plast

Met mijn nagel peuter ik aan het laatste stukje vlees van mijn lul. Een korte ruk. Mijn lul laat los. Een droge plop blijft achterwege. Jammer.
Ik weeg mijn lul in mijn hand. Het gewicht is moeilijk in te schatten. Ik vraag mijn medepassagier een gok te wagen. Mijn medepassagier reageert niet. Mijn medepassagier staart uit het raam.
Op de bonnefooi dan maar.
Ik doe mijn lul in een papieren zakje, dat uit de stoel voor me steekt. Het zakje kleurt onmiddellijk rood. Alsof een klein kind in zijn broek plast. Ik werp het zakje naar voren toe. Met een licht boogje. Fladder, fladder, door de lucht. Het zakje raakt de deur van de cockpit, blijft even plakken en valt dan met een doffe plof in het gangpad neer.

Dromen

In de dromen die ik me herinner sla ik Bekende Nederlanders dood met een knuppel gemaakt van zigeunertranen.

Journalist

Een journalist is iemand die niets kan.
Dan maar gaat schrijven over mensen die wel iets kunnen.
Maar eigenlijk niet snapt wat zij doen.
En dus helemaal verkeerd opschrijft.

Tribune

Raar dat voetballers die door hun trainer buiten de selectie worden gelaten klagen. Ik denk dat veel mensen het fijn zouden vinden wanneer hun baas zou zeggen dat ze niet meer hoeven te werken, gewoon doorbetaald krijgen en voortaan een beetje voetbalwedstrijdjes kunnen kijken vanaf de tribune.

Jodenster

Gekocht op e-bay. Jodenster. Zo goed als nieuw.

Schouderbladen

Ik neem afscheid van mijn schouderbladen. Die trouwe makkers aan de bovenkant van mijn achterkant. Een Arabische zakenman is bereid me 1000 dirham voor mijn schouderbladen te geven.
Plus een geit.
Mijn schouderbladen laten lastig los en proberen me te bijten. Maar ik zet door. Als ze losgekomen zijn, stop ik mijn schouderbladen in een doos. Factuur erbij. Op naar het postkantoor.
Ik kan niet wachten op de geit.