Het voelt alsof er een engel in me zit. Die uit me wil breken. Ik kan de vleugels voelen. Een groots en majesteus wezen.
Dit kan toch niet het leven zijn. Een droge schil die het echte leven gevangen houdt.
Een man moet overgeven. Hij heeft de kracht niet om de toiletbril omhoog te doen. Hij geeft over op de deksel van het toilet.
woensdag 28 juli 2010
maandag 26 juli 2010
Parket
We binden een touw om Papa's voeten. We gebaren Pombo het ritme aan te geven. Met zijn grote negervuisten slaat Pombo op de trom. Bom, bom, bom. De slaven trekken aan hun riemen. De spieren spannen zich. Het touw verstrakt. Papa verschuift. Harder Pombo, harder!
Pombo maant de slaven harder te roeien. Hun riemen krassen over het parket. Papa wordt uit bed getrokken, valt op de grond en schrikt wakker. We geven Pombo suiker om uit te delen. De slaven schrokken de suiker naar binnen alsof het suiker is.
Pombo maant de slaven harder te roeien. Hun riemen krassen over het parket. Papa wordt uit bed getrokken, valt op de grond en schrikt wakker. We geven Pombo suiker om uit te delen. De slaven schrokken de suiker naar binnen alsof het suiker is.
Abonneren op:
Posts (Atom)