vrijdag 31 december 2010

Snor

Een man heeft een hond en een snor. Hij staat aan de rand van een sloot. Hij heeft zijn hond in zijn armen. De vrouw van de man staat achter hen. Flikker dat ding toch in je snor, zegt ze, dan zijn we er allemaal van af.

maandag 13 december 2010

Ontwikkelingshulp

Ik probeer mijn Nigeriaanse huisgenoot uit te leggen wat ontwikkelingshulp precies is. Ik krijg het maar niet aan zijn verstand gepeuterd en hij kijkt me hoofdschuddend aan.

zondag 12 december 2010

Scharen

Twee lesbische vriendinnen van me hebben een zoon gekregen.
Ooit heb ik in een droom/visioen gezien hoe ik het lesbische stel stijlvol bevruchtte. Waar het stel hun zaad vandaan haalde weet ik niet.
Ik kan mijn flauwe kant niet onderdrukken en vraag hoe zoiets biologisch mogelijk is - twee vrouwen, één zoon.
Ik vraag mijn vriendinnen of het misschien zo is dat tien keer scharen gelijk staat aan één ejaculatie. Het lesbische stel zegt niet te scharen.

zaterdag 11 december 2010

Papje

Door de supermarkt rent een meisje. Ik sta voor het rek met de nasi. Het meisje is een jaar of drie en heeft twee bruine staartjes. Een blauwe zak wappert in haar hand. Haar vader rent achter haar aan. 'Naat! Naat!' roept hij. Ik houd helemaal niet van nasi.
Het meisje staat voor me, ze heeft de plastic zak over haar hoofd getrokken en beweegt haar armen op en neer. Een paar gangpaden verder hoor ik haar vader roepen. Ik buig me voorover en zeg: 'Weer dronken, John?' Mijn adem laat een korte, witte vlek achter op de zak.
Ik heb trek in bloemkool met gebakken aardappels. Hebben we nog papje in huis?

donderdag 9 december 2010

Vermist

Als ik naar het programma Vermist kijk, en de herenigde familieleden zie, vraag ik me af of er ook een anti-Vermist kan komen. Een programma dat er voor zorgt dat mensen die je nooit meer wilt zien kwijt worden gemaakt. Wellicht tijdens een speciale Kerst Special.

woensdag 8 december 2010

Ze laat mij haar 9 zien

Mijn dochter heeft een 9 gehaald voor haar tentamen. Ze laat mij haar 9 zien. Ik zeg haar dat een 6 ook een voldoende is, dat ze door minder haar best te doen op school meer tijd overhoudt voor leuke dingen en dat een vrouw met kleine tietjes toch eerder een gek vriendje dan een vrouw is.

zaterdag 4 december 2010

Beroep: Youp

Ik koop De Help. Youp van 't Hek komt in me klaar. Zijn shows in Carré zijn uitverkocht.

Poep

Wat was ik vroeger arrogant. Ik dacht dat ik briljant was en dat de wereld zat te wachten op wat ik te zeggen had. Ik dacht alleen maar 'poep' in een vol stadion te hoeven roepen, en dan zou het hele stadion op de banken staan.
Gelukkig had de wereld wat klappen voor me in petto, en werd de arrogantie er klap voor klap uitgeramd. Ik ben nu in een stadium beland, als ik nog één klap krijg, ben ik een monnik - gezuiverd van onpure gedachten.
Het wachten is op die laatste klap, ergens om een hoek.

Als ik uit de douche stap, en me afdroog, kijk ik naar mijn schaduw. Aan mijn rug lijkt zich een uitsteeksel te bevinden, een zwarte vlek.

vrijdag 3 december 2010

Identiteit

Om de zoveel tijd wisselt een vriend van mij van identiteit. Zo was hij de afgelopen tijd al 1.) de keizer van de Nederlandse internetstrip, 2.) de nachtburgemeester van Tilburg en 3.) de voormalig nachtburgemeester van Tilburg. Misschien vergeet ik nog iets. In zijn meest recente incarnatie is hij 4.) een banneling. Kent u van die mensen die zeggen: 'Ik ben het zat, Nederland is Nederland niet meer, ik vertrek.'? Hij is zo iemand. Met één groot verschil, hij vertrok ook echt - iets dat de meeste mensen die zoiets zeggen niet doen.
Hij vertrok naar België, naar Gent. Hij riep: 'Nou, ik ga hoor! Houd me niet tegen!'
We hielden hem niet tegen.
Wilde hij dat we hem tegenhielden?
Ik zocht de vriend af en toe op in Gent. Hij was bezig met een boek, vond een Vlaamse vriendin, en kreeg rotwerk waarbij hij zijn geblesseerde been met vershoudfolie inbond tegen de pijn.
De vloek die Bukowski over jongens met literaire ambities uitsprak.

Maar nu vraagt de vriend zich af wat hij in Gent doet. Als hij voor Maart niet weet wat hij in Gent doet, keert hij terug naar Tilburg, zegt hij. Ik zeg hem dat ik wel weet wat hij in Gent doet. Hij heeft een drang naar transformatie, wil steeds maar een nieuwe identiteit voor zichzelf creëren. Waar hij zich compleet mee identificeert, die hij vervolgens zat is, en waar hij van wil scheiden.
Ik voorspel dat zijn volgende identiteit die van de teruggekeerde verloren zoon zal zijn. Die de lokroep van zijn vrienden ('Kom Terug!') niet langer kon weerstaan en is teruggekomen.
Maar wij hebben helemaal niets gezegd.