Ik werk momenteel aan een aantal projecten, ik kom de dagen wel door.
1. Samen met muzikant Mathijs Leeuwis werk ik aan een literair-muzikale theatershow die 'Waar Beren Drinken' heet. Mathijs zingt en speelt liedjes, ik lees verhalen voor. Dit project nader voltooiing. Nog een week werk, dan is de show af. Vanaf mei kunt u ons in kleine, halfgevulde theaterzalen zien. We beloven erg ons best te doen.
2. Ik heb al een keer een boek geschreven. Het boek heet 'Er gebeurde o.a. niets', het is een roman-in-korte-verhalen. Het boek is gewoon nog, op allerlei plekken, te koop. Ik ben nu aan het ontdekken of ik meer ben dan een schrijver van hele korte verhalen. Ik ben een roman aan het schrijven, het is de bedoeling dat deze roman mijn tweede boek wordt. Ik wil nog niets vertellen over de roman, behalve dat er een mongool in voorkomt. Als het meezit, verschijnt deze roman eind 2014 - het verre toekomstjaar waarin we allemaal nog ongelukkiger zijn dan nu.
3. Over mijn derde boek zeg ik nog even bijna niets, behalve dit: ik weet wel al wat het gaat worden en wat de titel zal zijn. De voorletters van de titel zijn: JZMAJNBK. Ook dit boek gaat weer een andere kant op. Het is geen roman, het is geen korte verhalenbundel. Ik ga onderzoeken wat voor schrijver ik ben. Blijk ik toch alleen een schrijver van korte verhalen, dan is dat iets waar mee te leven is.
4. Ik werk ook aan mijn, eind 2018 verschijnende, vierde boek. Ik ben nieuwe, korte verhalen aan het schrijven. Ik probeer een nieuwe vorm te vinden en te experimenteren met persoonsvormen en invalshoeken, om de bundel meer te laten zijn dan een bundel korte verhalen. We zien wel hoe het allemaal uitpakt.
5. Samen met L.H. Wiener en Paul van der Steen heb ik een bibliofiel konijnen-boekje gemaakt. Op dit moment is Nop Maas het boekje met de hand aan het drukken.
6. Met illustrator Vincent Uilenbroek heb ik een avonturenverhaal gemaakt. Het verhaal moet hier en daar nog wat aangescherpt worden. Als dat is gebeurd, verschijnt het avonturenverhaal ook in een bibliofiele uitgave.
7. Daarover moet nog gezwegen worden.
maandag 25 februari 2013
donderdag 7 februari 2013
Literatuur bij Horizonverticaal
Schrijvers L.H. Wiener, Jan van Mersbergen, Lucas Hirsch en Joubert Pignon lezen voor
Op zaterdag 23 februari is er een voorleesavond bij Horizonverticaal in Haarlem. Schrijvers L.H. Wiener, Jan van Mersbergen, Lucas Hirsch en Joubert Pignon dragen voor uit eigen werk én uit dat van hun literaire helden.
De voorleesavond begint om 20:30. De deur van Horizonverticaal is, als het meezit, vanaf 20:00 open. Entree bedraagt vijf euro, af te rekenen aan de dan hopelijk geopende deur. U wordt niet thuisgebracht.
L.H. Wiener leest… F. Bordewijk en L.H. Wiener
Jan van Mersbergen leest… Cormac McCarthy en Jan van Mersbergen
Lucas Hirsch leest… Allen Ginsberg, Lucebert, Gerrit Kouwenaar, Sirkka Turka en Lucas Hirsch
Joubert Pignon leest… Richard Brautigan en Joubert Pignon
Boekhandel Athenaeum Haarlem is aanwezig met een boekenstand. De boeken van de voorlezende auteurs en van de schrijvers wiens werk wordt voorgedragen worden verkocht.
Over de auteurs:
L.H. Wiener (1945) is een van Neerlands beste verhalenvertellers. Hij woont en werkt in Haarlem. Na tien verhalenbundels brak hij door met de succesvolle roman Nestor (2002), bekroond met de F. Bordewijkprijs.
Jan van Mersbergen (1971) is auteur van zes romans. Zijn roman Naar de overkant van de nacht werd bekroond met de BNG Nieuwe Literatuurprijs 2011. Momenteel wordt dit boek verfilmd.
Lucas Hirsch (1975) is dichter te Haarlem. Er verschenen drie bundels van zijn hand bij Uitgeverij De Arbeiderspers. Momenteel werkt hij aan een roman. Hirsch is oprichter van het Haarlemse literaire productiebureau Kleine Revolutie Producties.
Joubert Pignon (Haarlem, 1978) debuteerde eind 2012 met Er gebeurde o.a. niets, een roman in zeer korte verhalen. Momenteel werkt Pignon aan zijn tweede en zijn vierde boek.
Horizonverticaal is een artist run space in Haarlem. HV biedt een programma waarbij tentoonstellingen worden georganiseerd die zich begeven op het snijvlak van high art, low art, film, design, cartoons, literatuur en muziek. – Adres: Houtmarkt 7
Op zaterdag 23 februari is er een voorleesavond bij Horizonverticaal in Haarlem. Schrijvers L.H. Wiener, Jan van Mersbergen, Lucas Hirsch en Joubert Pignon dragen voor uit eigen werk én uit dat van hun literaire helden.
De voorleesavond begint om 20:30. De deur van Horizonverticaal is, als het meezit, vanaf 20:00 open. Entree bedraagt vijf euro, af te rekenen aan de dan hopelijk geopende deur. U wordt niet thuisgebracht.
L.H. Wiener leest… F. Bordewijk en L.H. Wiener
Jan van Mersbergen leest… Cormac McCarthy en Jan van Mersbergen
Lucas Hirsch leest… Allen Ginsberg, Lucebert, Gerrit Kouwenaar, Sirkka Turka en Lucas Hirsch
Joubert Pignon leest… Richard Brautigan en Joubert Pignon
Boekhandel Athenaeum Haarlem is aanwezig met een boekenstand. De boeken van de voorlezende auteurs en van de schrijvers wiens werk wordt voorgedragen worden verkocht.
Over de auteurs:
L.H. Wiener (1945) is een van Neerlands beste verhalenvertellers. Hij woont en werkt in Haarlem. Na tien verhalenbundels brak hij door met de succesvolle roman Nestor (2002), bekroond met de F. Bordewijkprijs.
Jan van Mersbergen (1971) is auteur van zes romans. Zijn roman Naar de overkant van de nacht werd bekroond met de BNG Nieuwe Literatuurprijs 2011. Momenteel wordt dit boek verfilmd.
Lucas Hirsch (1975) is dichter te Haarlem. Er verschenen drie bundels van zijn hand bij Uitgeverij De Arbeiderspers. Momenteel werkt hij aan een roman. Hirsch is oprichter van het Haarlemse literaire productiebureau Kleine Revolutie Producties.
Joubert Pignon (Haarlem, 1978) debuteerde eind 2012 met Er gebeurde o.a. niets, een roman in zeer korte verhalen. Momenteel werkt Pignon aan zijn tweede en zijn vierde boek.
Horizonverticaal is een artist run space in Haarlem. HV biedt een programma waarbij tentoonstellingen worden georganiseerd die zich begeven op het snijvlak van high art, low art, film, design, cartoons, literatuur en muziek. – Adres: Houtmarkt 7
maandag 4 februari 2013
Andersom
Rechter Tom vonnist andersom.
Hij spreekt een vonnis uit en
laat een verdachte bij het vonnis zoeken.
Alle verloven worden ingetrokken.
Hij spreekt een vonnis uit en
laat een verdachte bij het vonnis zoeken.
Alle verloven worden ingetrokken.
zondag 3 februari 2013
Oppasser
Lang geleden, in de vorige eeuw, toen de mensen elkaar nog in guldens betaalden en Rolf Wouters onze grootste televisiester was, was ik een oppasser. Ik paste niet zomaar op alles op, ik had mijn beroepspraktijk afgeschermd, ik paste alleen op mensen op. Ik woonde in een nieuwbouwdorp, ik was veertien jaar. Zes jaar eerder was ik met mijn ouders naar het nieuwbouwdorp verhuisd. Ik had geen keuze, ik moest met mijn ouders meeverhuizen. Toen we in het nieuwbouwdorp kwamen wonen, was het dorp nog in aanbouw. Het dorp bestond uit vier straten, twee containers (in de ene zat een bank, in de andere een supermarkt) en drie basisscholen (een openbare, een protestants-christelijke en een rooms-katholieke). Toen ik in het dorp kwam wonen, plaatsten mijn ouders me op de openbare basisschool. Omdat er nog weinig kinderen in het nieuwbouwdorp woonden, zaten groep drie tot en met acht in één leslokaal. Ik was, samen met een meisje, groep vier. De rest van het dorp bestond uit de betonnen karkassen van een dorp in aanbouw. De betonnen karkassen werden tot huizen omgebouwd en jonge gezinnen kwamen in de huizen wonen. De kinderen van de jonge gezinnen kregen eigen, frisbehangen kamers om in te spelen en te slapen.
De vader en moeder van de jonge gezinnen waren het na een tijdje zat om iedere zaterdagavond door te brengen voor de televisie en naar televisieprogramma’s van Rolf Wouters te kijken. Ze wilden weer eens dronken aan de toog van een kroeg hangen en in onverstaanbare dronkenmanstaal tegen onbekenden klagen over hun mislukkende levens. Hun kinderen waren nog niet oud genoeg om mee te gaan en te jong om alleen thuis te blijven.
Mensen uit het nieuwbouwdorp belden bij mijn huis aan en vroegen of ik een keer op hun kinderen wilde passen, bijvoorbeeld komende zaterdagavond. Ik kon vijf gulden per uur verdienen, ze zouden van acht uur tot één uur wegblijven, de kinderen zouden al op bed liggen, ik mocht koek en snoep uit de kast pakken. Ik zei dat het goed was. Daarna kwamen er nog andere mensen aan de deur, met een vergelijkbare vraag. Ik moest die mensen wegsturen, ik was nog een man van mijn woord.
Die zaterdag stond ik dan, even voor achten, volgens afspraak, voor de deur van de mensen.
De vader zat al, met zijn jas aan, in de woonkamer. De moeder was zich boven nog aan het klaarmaken. De vader vroeg me hoe het op school ging. Ik zei dan dat het prima ging. Daarna zeiden we niets en keken we naar de televisie die uit stond.
Daarna legde de vader me uit hoe de televisie en de videorecorder werkten en liet hij me zien waar de koek en het snoep lag. De vader ga me een briefje met een telefoonnummer van zijn ouders erop. In geval van nood kon ik dat nummer bellen.
De moeder kwam naar beneden, ze wensten me succes en gingen de deur uit.
Boven hoorde ik gehuil. Ik luisterde onder aan de trap naar het gehuil.
Ik ging terug naar de huiskamer, ging op de bank liggen, keek televisieprogramma’s van Rolf Wouters, at alle koek en al het snoep op en zocht in de kasten naar de bankafschriften van de mensen. Daarna viel ik in slaap tot de mensen dronken thuis kwamen. Ik zei dat alles goed was gegaan, dat ik niets gehoord had, dat de kinderen lief hadden doorgeslapen. De mensen waren erg blij met het goede nieuws en vijfentwintig gulden rijker ging ik naar huis. Ik hoopte dat ze me nog een keer zouden vragen en dat ze vanavond geen trek zouden hebben in koek of snoep.
De vader en moeder van de jonge gezinnen waren het na een tijdje zat om iedere zaterdagavond door te brengen voor de televisie en naar televisieprogramma’s van Rolf Wouters te kijken. Ze wilden weer eens dronken aan de toog van een kroeg hangen en in onverstaanbare dronkenmanstaal tegen onbekenden klagen over hun mislukkende levens. Hun kinderen waren nog niet oud genoeg om mee te gaan en te jong om alleen thuis te blijven.
Mensen uit het nieuwbouwdorp belden bij mijn huis aan en vroegen of ik een keer op hun kinderen wilde passen, bijvoorbeeld komende zaterdagavond. Ik kon vijf gulden per uur verdienen, ze zouden van acht uur tot één uur wegblijven, de kinderen zouden al op bed liggen, ik mocht koek en snoep uit de kast pakken. Ik zei dat het goed was. Daarna kwamen er nog andere mensen aan de deur, met een vergelijkbare vraag. Ik moest die mensen wegsturen, ik was nog een man van mijn woord.
Die zaterdag stond ik dan, even voor achten, volgens afspraak, voor de deur van de mensen.
De vader zat al, met zijn jas aan, in de woonkamer. De moeder was zich boven nog aan het klaarmaken. De vader vroeg me hoe het op school ging. Ik zei dan dat het prima ging. Daarna zeiden we niets en keken we naar de televisie die uit stond.
Daarna legde de vader me uit hoe de televisie en de videorecorder werkten en liet hij me zien waar de koek en het snoep lag. De vader ga me een briefje met een telefoonnummer van zijn ouders erop. In geval van nood kon ik dat nummer bellen.
De moeder kwam naar beneden, ze wensten me succes en gingen de deur uit.
Boven hoorde ik gehuil. Ik luisterde onder aan de trap naar het gehuil.
Ik ging terug naar de huiskamer, ging op de bank liggen, keek televisieprogramma’s van Rolf Wouters, at alle koek en al het snoep op en zocht in de kasten naar de bankafschriften van de mensen. Daarna viel ik in slaap tot de mensen dronken thuis kwamen. Ik zei dat alles goed was gegaan, dat ik niets gehoord had, dat de kinderen lief hadden doorgeslapen. De mensen waren erg blij met het goede nieuws en vijfentwintig gulden rijker ging ik naar huis. Ik hoopte dat ze me nog een keer zouden vragen en dat ze vanavond geen trek zouden hebben in koek of snoep.
Abonneren op:
Posts (Atom)