Ik ben op een feest dat echo's aan de feesten uit mijn jeugd oproept.
Ik zit dan in groep 8. Niemand durft iets, iedereen zit aan de kant en staart naar zijn voeten.
Over de lege dansvloer gaat een discolicht heen en weer. Twee meisjes beginnen maar met elkaar te dansen. Hun voorbeeld vindt geen navolging.
Tragiek achtervolgt me als een dolle hond die mijn geur maar niet uit zijn neus krijgt.
Op het feest twitteren mensen met mobiele telefoons aan hun followers dat ze zich superieur aan het feest voelen. Vandaag is dat het Blogbal, dat bloggen als literaire stroming etc., etc.
Al dat verspilde, in zichzelf gelovende talent, tranen in mijn ogen, etc.
Pownews is op het feest om de brokstukken van een subcultuur aan hun kijkers te voeren. Een veel te mooi journalistenmeisje vraagt een doodsbange blogger of hij zich schaamt een blogger te zijn. De blogger stamelt en zweet. Het mooie meisje heeft de buit binnen en verlaat het Blogbal met verwrongen mond.
Aan de overkant van de trambaan vindt het Boekenbal plaats.
Op het Blogbal draagt een man met gehoorapparaatjes een zelfgemaakte sticker op zijn overhemd, op de sticker heeft hij 'blogparel' geschreven. Twee vrouwen met gespierde billen lopen op stelten rond in witte paardenpakken. Een jongen lacht.
Naast de trambaan staan taxi's vol Turken neus aan kont.
Iemand stoot me aan en zegt dat ik in het echt mooier ben dan op de foto op mijn blog.
