Met mijn nagel peuter ik aan het laatste stukje vlees van mijn lul. Een korte ruk. Mijn lul laat los. Een droge plop blijft achterwege. Jammer.
Ik weeg mijn lul in mijn hand. Het gewicht is moeilijk in te schatten. Ik vraag mijn medepassagier een gok te wagen. Mijn medepassagier reageert niet. Mijn medepassagier staart uit het raam.
Op de bonnefooi dan maar.
Ik doe mijn lul in een papieren zakje, dat uit de stoel voor me steekt. Het zakje kleurt onmiddellijk rood. Alsof een klein kind in zijn broek plast. Ik werp het zakje naar voren toe. Met een licht boogje. Fladder, fladder, door de lucht. Het zakje raakt de deur van de cockpit, blijft even plakken en valt dan met een doffe plof in het gangpad neer.
