Voor de humorist is het op een zeker moment niet genoeg om humorist te zijn. Grapjes zijn maar grapjes. De humorist bereikt in zijn carrière een punt waarop hij serieus genomen wil worden. Dan gaat de humorist in serieuze films spelen. Of boeken schrijven. Of in praatprogramma's vertellen hoe de wereld in elkaar steekt. Of jazzmuziek zingen. Of schilderijen maken die op een abstract niveau diepte suggereren.
Want humor is maar humor.
Nauwelijks kunst. Kunst. Kúnst.
Dit levert zelden een aardig resultaat op.
Het ergste dat de humorist zichzelf aan kan doen is serieus genomen willen worden.
