Vandaag mailde ik aan een schrijver-die-ik-bewonder dat ik al langer bezig ben met het redigeren van mijn debuutboek dan dat ik besteed heb aan het schrijven ervan. Ik stelde voor, aan hem, om onszelf, in plaats van 'schrijver' voortaan 'geredigeerde' te noemen.
Ik heb nog niets teruggehoord. Ik weet niet of hij meedoet.
Afgelopen vrijdagavond las ik voor in Venlo, bij Boekhandel Koops. Het was een mooie avond, we kregen een warm onthaal. We werden in de watten gelegd. We kregen bier en er waren nootjes in een wit bakje. We mochten zoveel van de nootjes eten als we wilden. De mensen-die-kaartjes-kochten luisterden beleefd naar de voorgelezen verhalen en wachtten ondertussen tot de blaaskapel begon met spelen. Wat halverwege de avond gebeurde. De maskers van de literatuurliefhebbers hadden de hele avond op hun voorhoofden gezeten. Toen de blaaskapel begon te spelen, werden de maskers voor de ogen getrokken en gingen de hendjes de lucht in. Kunst heeft een duidelijke hiërarchie.
Op het voorleesfeest hoorde ik dat een Nederlandstalige schrijver gemiddeld vijfduizend euro per jaar verdiend. Wat me een ongelooflijk positieve voorstelling van de zaken lijkt.
Ik maakte die avond veel nieuwe vrienden en hoorde alle nieuwe roddels. Zaken die niet in geld uit te drukken zijn.
Toen de avond ten einde liep, sloeg een beroemde schrijver een ei op mijn hoofd kapot. Terwijl het eigeel langs mijn wangen naar beneden liep, viel ik in slaap.
