Angst

Ik heb een roman-in-korte-verhalen geschreven. Het boek verscheen eind 2012 en is gewoon te koop. Daarna schreef ik een theaterstuk, artikelen en reportages, een roman en een nieuw boek met korte verhalen. Ik dacht altijd dat ik lui was, wat klopt, maar soms blijk ik toch nog wel iets te doen. De roman werd geweigerd door de uitgever. De uitgever vond het geen goed boek en zag ook geen ruimte voor verbetering. Ik dacht dat ik het niet erg zou vinden, maar merk dat er een blokkade in mijn schrijven is geslopen. Mijn karakter is zo opgebouwd: eerst reageer ik laconiek, daarna word ik fatalistisch. Toen mijn roman geweigerd werd, haalde ik aanvankelijk mijn schouders op. Nu denk ik: ik stop ermee, met dat hele schrijven, ik ga voor een website werken waar ik gekke filmpjes en opmerkelijke nieuwsberichten online moet zetten. Ik ga in mijn atelier wonen, of bij een oude vrouw met veel geld en een slecht geheugen. Ik knoop relaties aan met beschadigde vrouwen. Ik zoek een goede harddrug die ervoor zorgt dat ik niets meer nodig heb en niet meer normaal kan functioneren. Ik zeg mijn tandartsverzekering op. Ik leef op matrassen die ik niet zelf gekocht heb op zolders die verwarmd worden door straalkachels. Ik leef nog tien jaar. Ik neem geen huisdieren. Ik eet uien en aardappels. Ik drink rode wijn uit plastic jerrycans. Ik poets mijn tanden iedere dag maar koop nooit een nieuwe tandenborstel. Ik leef iedere nacht in de angst als dichter te ontwaken.