Goed voornemen

Via een geheime en verborgen meter kan ik zien hoeveel mensen mijn blog bezoeken. Gemiddeld negen unieke bezoekers per dag. Ook kan ik zien met welke sleutelwoorden mensen via een zoekmachine op mijn blog zijn gekomen. De laatste tijd is er iemand die regelmatig op mijn blog komt via zoektermen als “joubert pignon niet zelf geschreven” en “wie schreef joubert pignon”. Hieruit concludeer ik, met de scherpzinnigheid die ons schrijvers eigen is, dat iemand vermoedt dat ik mijn eigen boek niet zelf geschreven heb. Zelf heb ik ook lange tijd gedacht dat ik een fragment van de fantasie van A.H.J. Dautzenberg was, maar navraag bij hem leerde dat dat niet zo was. Iemand probeert me dus te ontmaskeren. Natuurlijk draag ik een masker, maar het masker dat ik draag is een masker van mijn eigen gezicht. Wanneer het masker wordt afgerukt, zit daaronder weer een masker van mijn eigen gezicht. Ik zou wel willen dat ik mijn teksten niet zelf schreef. Het zou een hoop tijd schelen. Ik schrijf bijna twee uur per dag, het rondlummelen en mezelf aansporen om nu eindelijk eens te beginnen met schrijven niet meegerekend. Ik lees veel voor. In 2013 las ik veel voor, de eerste voorleesbeurten voor 2014 staan ook al weer gepland. Na afloop van een voorleesbeurt krijg ik applaus. Bij het applaus verschrompel ik en schaam ik me. Ik vind het een vreselijk geluid. Het liefste zou ik, wanneer ik van het podium loop, en mijn zelfgeschreven boek dichtklap, dit in stilte doen. Voor het nieuwe jaar huur ik iemand in die, met een masker van mijn gezicht op, het applaus in ontvangst neemt. Vuisten in de lucht, kushandjes, spuiten met champagne, knuffels en onderbroeken die op het podium worden geworpen oprapend.