Ik lees dat het nieuwe kabinet een plan heeft om het aantal verstandelijk gehandicapten te verminderen: het verhogen van de IQ-grens. Hierdoor zijn er in één klap minder verstandelijk gehandicapten. En dus minder mensen die in aanmerking komen voor zorg.
Dat wordt dus werken voor de kost.
Ik kijk er naar uit.
Naar de verstandelijk gehandicapte leraren die niets op het bord kunnen schrijven omdat ze alle krijtjes in hun neus hebben gestopt. Naar de verstandelijk gehandicapte scheidsrechters die hoofdschuddend - en met een rode toet - ontkennen dat ze alle rode kaarten hebben opgegeten. Naar de verstandelijk gehandicapte doktoren die een pleister op een tumor plakken, er een kusje op geven en roepen: 'Beter!'
Grote, natte glimlach.
