In de trein voeren twee mensen, een man en een vrouw, een gesprek. Ik zit achter ze. Ik probeer een boek te lezen, maar word afgeleid door het gesprek. De mensen gaan er in hun gesprek allebei prat op dat ze goed gesprekken kunnen voeren. Ze scheppen tegen elkaar op hoe lang hun gesprekken met andere mensen duren en hoe hoog het niveau is. De twee mensen praten steeds door elkaar heen.
Daarna praten ze over andere mensen, die ze allebei kennen. Het komt erop neer dat de twee betere mensen zijn dan de mensen over wie ze praten. De twee lachen hard en schel. De man draagt een rood shirt en heeft stekeltjeshaar met gel erin. De vrouw heeft een bril en draagt haar haar in een korte, dikke staart. Aan de andere kant van de coupe begint een groep meisjes ook hard en schel te lachen. De twee kijken naar de groep en beginnen dan harder te lachen, over het gelach van de meisjes heen.
