Ik heb subsidie aangevraagd voor mijn tweede boek. Ik moest formulieren invullen en vragen beantwoorden. Ik deed erg mijn best. Ik stuurde vijf exemplaren van mijn debuut mee, voor tien euro per stuk overgenomen van de uitgeverij. Dit jaar was er door het Letterenfonds tachtigduizend euro beschikbaar gesteld, te verdelen over acht onlangs gedebuteerde schrijvers.
Ik heb geen subsidie gekregen voor mijn tweede boek.
Ik moet mijn vriendin nog elfhonderd vijfendertig euro terugbetalen, ik moet de gordijnen om laten zomen, ik kan wel een nieuwe broek gebruiken, ik moet naar de kapper, ik heb een nieuw matras nodig, ik moet de vakantie afbetalen, ik moet nog dertien boeken kopen, ik moet naar de concerten van Eels en Woven Hand in het Patronaat, ik moet nieuwe sokken hebben, ik moet een nieuwe bril, ik moet een kunstwerk betalen dat ik in een dronken bui kennelijk gekocht heb, ik moet de schoonmaker nog drie schoonmaakbeurten betalen, ik moet met de bus en de trein naar Katwijk, ik moet een kleine tumor die ik op mijn achterhoofd heb laten verwijderen, ik moet twee katten en een konijn kopen, ik moet een rekening van tweehonderd euro betalen in mijn lievelingskroeg –waar ik nu al twee maanden niet ben geweest-, ik moet mijn NS-kortingskaart laten verlengen en ik moet voor het eerst in mijn leven een schutting kopen.
Maar dat gaat nu allemaal niet door.
